Bir ülke düşünün ki, sistemden nemalananlar en
tepedeler. Aş yok, ekmek, yok, iş yok.
Bir ülke düşünün ki hak arayışına giren işçiler, çiftçiler,
küçük esnaf, aydınlar, memurlar kısacası tüm çalışanlar
susturuluveriyor.
Öyle bir egemenlik kurulmuş ki küçük bir azınlığın dışında
kimsenin ne değeri var ne de onların yurttaşlık hakları. Ülkeyi
yöneten para babaları artık hak, hukuk, eşitlik gözetmeye bile
gerek duymuyorlar. Öyle her şeyi denetimlerine almışlar ki
yurttaşlar evlerinde, işyerlerinde, sokakta kısacası her yerde
gözetleniyorlar. Polisler, diğer güvenlik güçleri onlar için
görev başındalar. Yargı onlar adına adalet dağıtır olmuş.
Devletin bütün kurum ve kuruluşları sermaye güçlerinin bir
dediğini iki etmiyor. Yığınlar ya susturulmuş sesini çıkaramaz
olmuşlar ya da kim başını kaldırırsa tepelerine tokmak inmeye
hazır.
İşte böyle bir ülkede ya da bütün kapitalist ülkelerde milyonlar
en gelişmiş iletişim araçlarıyla demokrasi yalanına boğuluyor.
Demokrasiden söz edilirken sanki ağızlarından bal damlayan
sistemin sözcüleri; milyonların üstünü bir kalemde çizip
geçiyorlar. Paranın padişahlığı egemen kılınmış. Paran var gücün
var, paran yok gücün de yok, etkin de. Sözüm ona yaygın bir
şekilde kapitalist toplumlarda örgütlü toplum olmak övgülere
boğulmuş ama iş örgütlü olmanın gereği olarak hemen her konuda
“bizde varız” mı dediniz işiniz tamamdır. Hop her türlü hak ve
özgürlüklerinizden yoksun bırakılıveriyorsunuz. Bizim ülkemizde
çalışma yaşamı bir kişinin iki dudağı ağzından çıkan sözlerle
şekilleniveriyor. Hem öyle bir şekilleniyor ki diyelim ki KHK
ile işinizden atıldınız. Herhangi bir yerde çalışmanıza bile
yasak getiriliyor. Önceki gün TBMM’de böyle bir yasa görüşüldü
biliyor musunuz? Böyle bir yasanın insanlıkla bağdaşır yanının
olduğunu savunanlar var ki hem de sizin seçtiğiniz
milletvekilleri böyle bir yasayı görüşmeyi kendilerine
yedirebiliyor.
Burada sadece Büyük Ozanımız Nazım Hikmet’in bir dizesini
paylaşmak yerinde olacak.
“Yalanla besliyorlar sizi”
Salt yalan mı? Değil. Yalanın yanında her türlü şiddete de
uğrayabilirsiniz, içeriyi boylar yıllarca içerde kala da
bilirsiniz.
Uzatmayalım, eğer bir arada yaşıyorsak bizi bir arada tutacak
bir sözleşmenin olması gerekmez mi? Eğer bu Anayasa ise bir
Anayasa ülkemizde olduğu gibi bu denli milyonların aleyhine
işleyen hale nasıl getirilir? Ya da daha da ileri giderek
söyleyeyim var olan Anayasa hükümleri hangi hakla işlemez ve
uyulmaz konuma getirilebilir?
Getirilir, çünkü kapitalizm artık sözleşme şu bu tanımıyor.
Çünkü dünyanın dört bir yanında egemenliğini bir güzel
sürdürdüğü gibi geniş halk yığınlarına hak ve özgürlükler
tanıması için bir nedeni de kalmamış görünüyor. Ya da şöyle
diyebiliriz; kapitalizm kendisinin egemenliğini tartışılmaz
görüyor artık. Diyelim ki egemenliğini sarsacak bir durum söz
konusu her türlü dinci, gerici anlayışları da devreye sokarak
faşizmi uygulamayı da elinin altında bir olanak olarak düşündüğü
için artık kapitalizm zora düştüğün de ve iktidarına karşı
mücadele edildiğini gördüğünde faşizme başvurma konusunda
küçücük bir ikircikliğe bile düşmüyor.
Sorun sadece bizim gibi ülkelerle de ilgili değil artık.
Gelişmiş kapitalist ülkelerde de aynı benzerlikleri görüyor ve
tanık oluyoruz. İşte bu yüzden dün de dile getirdiğimiz gibi
faşizm mi, burjuva demokrasisi mi sorusu büyük ölçüde anlamını
yitirmiş durumda. Bu yüzden de kapitalizme karşı kendi
seçeneğimizi yani sosyalizmi ve sosyalist demokrasiyi her
fırsatta dile getirmeli ve artık kapitalizmle mücadele edeceksek
bu gerçekler ışığında mücadele etmemiz gerektiğinin altını
çizmeliyiz.
Yoksa bugüne kadar dile getirdiğimiz demokrasi güçlerinin
çeşitli konularda güç ve eylem birliği yapabileceği yolunda
düşüncelerimiz bir anlam kazanır ve de muhataplarını bulurdu. En
azından CHP’den bu yönde arayışlar söz konusu olurdu ki böyle
bir şey söz konusu bile değil. Aksine CHP kendi sağı ile her
defasında kazanımlar elde edeceğini düşünüyor ancak hemen her
arayışı başarısızlıkla sonuçlanıyor. Ola ki başarılı bile olsa
durumun görünen koşullarda çok da değişmeyeceği anlaşılıyor.
Sözü bitirirken diyorum ki bu anlamda biz sosyalistleri, çok
daha çetin bir mücadelenin geçeceği günlerin beklediği ortada...
Bu sabah
ekonominin düzelmesi ile ilgili Halk TV’de
Esfender Korkmaz vardı.
Esfender Korkmaz ekonominin kötü gidişinin
kapitalist sistemle ilgili bağlantılarını hiç
kurmadan konuyu doğrudan AKP ve saray
iktidarının iş bilmezliği üzerinden anlatmaya
kalkıyor ve sözlerini daha da ileri götürerek bu
kötü gidişin aşırı ideolojilere yol açacağından
dem vuruyordu.
Yani sizin anlayacağınız; kapitalizmin akıllı
savunuculuğunu yapıyordu o kadar.
Neymiş efendim; ekonomik kötü gidiş sabun
köpüğünün patlaması gibi bir şeymiş.
Bir gün gelir emekçilere kesilen faturalarla da
olsa ekonomideki bi kötü gidiş düzelebilirmiş.
Sonra sonrası yine belli.
Gelsin ekonomik kriz, düzeltilsin emekçilere
kesilen faturalarla.
Bir de aklımıza şu aşırı ideolojiler sözü
takıldı.
Etme Esfender Bey, kapitalizmi savunan siz ve
sizin gibilerden bu sözleri biz kendimizi bildik
bileli duyuyoruz.
Size de bu nedenle diyoruz ki vazgeçin şu
kapitalizmin sevimli kedisi görünmekten…
Veli Gürcan yoldaşımız
Isparta Lisesi’nde öğrenciyken komünist
olduğu gerekçesiyle disiplin kuruluna
verilmiş daha sonra da okuldan
uzaklaştırılmıştır. Lise son sınıfı bu
yüzden Afyon’da okumak zorunda kalmış,
liseyi bitirdikten sonra ise İstanbul
Üniversitesi Felsefe bölümüne girmiştir.
Burada TİP üyesi olan Gürcan daha sonra
kurulan TİP’in gençlik örgütü Sosyalist
Gençlik Örgütü’ün (SGÖ) yöneticisi
olmuştur.
12 Mart faşizmi ile birlikte kapatılan
TİP’ten sonra ise daha sonra TSİP’i
kuracak olan bir grup arkadaşla birlikte
olmuştur.
İyi bir sokak tiyatrocusu olan Gürcan
Kavel direnişine de katılarak
direnişçiler için moral kaynağı
olmuştur. 12 Mart faşizminin yüzünden
son sınıfta öğrenimini bırakmak zorunda
kalan Gürcan, parti çalışmaları yüzünden
okula devam edip okulunu bitirememiştir.
12 Eylül sonrasında da çalışmaların
içinde yer alan arkadaşımız Filistin’de
de bulunmuş daha sonra Avrupa’ya gitmiş
ve kendi isteği ile yeniden Türkiye’ye
dönmüştür. Parti çalışmaları yüzünden
1985 Temmuzunda tutuklanmış ve bir süre
içerde kaldıktan sonra serbest
bırakılmıştır. Parti içinde başlayan
tartışmalarda yer almış ve görüşlerini
dile getirmiştir.
Son toplantıdan birlikte ayrılırken diğer
arkadaşlara ben; “bu parti kendi adıyla
yeniden kurulacak, ilke, kitle, Gerçek,
Sosyalist ve Gerçek yeniden çıkarılacak”
dedim. Gürcan’la sözleştik ve ölünceye
kadar kendisiyle sözleşmemizi bozmadık.
Bugüne kadar ne onun ne de bizim
birbirimizle ilgili sarfettiğimiz tek
kötü söze kimse tanık olmuş değildir.
Kendisi partimizin yeniden açılış genel
kurulunda delegemizdi ve genel
kurulumuzda kendisine yakışır bir
konuşma yaparak bize güç ve destek
verdi. Onu, insan olan Veli Gürcan’ı
unutmayacağız.
Değerli yoldaşlarım insan kimileri ile
öylesine güzel şeyler paylaşır ki,
bunlar ölünceye kadar unutulamaz. Benim
gerçekte Veli Gürcan’la paylaştıklarım
da böylesine unutulmayacak güzelliklerdi
ve bunları, bu güzellikleri korumayı
vefa borcunun çok ötesinde şeyler olarak
algılıyor ve sahip çıkıyorum.
Kendisini en son görüşüm Senirkent’te
yaşadığı bağ evinde oldu. Yaşadığı
sıkıntıyı oradan hemen uzaklaştırılması
gerektiğini biliyorduk. Çıkıp iki
partili bayan arkadaşla birlikte yanına
gittik. İki gün orada kaldıktan sora
üçüncü gün aramızda sözleşerek ayrıldık.
Biz oradayken Afer Kara ve çocukları da
geldiler. Onlarda Veli arkadaşı çok
severlerdi, şimdi düşünüyorum da keşke
onlar gelmemiş olsalardı diyorum. Çünkü
kendisiyle sözleşmiş işlerini düzene
koyar koymaz partiyi tüm Türkiye’de
örgütlemek üzere sözleşmiştik. Onlar
Veli Gürcan’ı ikna edip tatile
götürdüler. Oysa biz kısa bir süre sonra
bir araya gelecek ve birlikte parti
tarihini yazacaktık. Oysa Veli oradan
İzmir’e geçmiş bizden bir süre daha
zaman istemişti. Ne yazık ki zamanı uzun
sürdü ve bir daha geri dönemedi. Veli
Gürcan hastalanmıştı.
Oysa kendisiyle sözleştiğimiz üzere
Ankara’da ev bile hazırlamaya
başlamıştık. Çünkü kendisi artık
kimsenin evinde kalamayacağını
söylemişti bize. O görüşmeden bende
kalan unutamadığım şey abisinin eşinin
bize söylediğidir. Abisinin eşi bize ne
edin edin Veli ağabeyimi buradan götürün
demişti. Çünkü; Veli ağabeyim bağ evinde
yalnız diye düşündüğüm için bir kadına
düğürlük ettim o kadın da, “o aklını
yemiş adama mı kaldım’ diye beni geri
çevirdi demişti…
Kendisiyle son görüşmemse bir telefon
konuşmamız oldu. Cezamızın kesinleştiği
için aranır durumdaydık. O ise İzmir
Göğüs Hastanesi’nde neredeyse son
günlerini yaşıyordu. Bana kendi durumunu
önemsemeden “Yahu ağam nedir bu devletin
senden istediği” demişti. Sonra öldü
cenazesine bile gidemedim. Birkaç gün
sonrada Ankara’da düzenlenen bir
operasyonla tutuklandım.
O öldükten sonra kendisine TSİP’li ya da
değil pek çok çevre sahip çıktı. Ve
hatta mezarını bile yaptırdılar.
Gerçekte bu insanoğlunu anlamak çok zor.
O sağken kimsenin içtenlikle sahip
çıkmadığı Veli Gürcan her nedense birden
sahiplenilencek insan olarak görüldü ve
herkes orada görünmek için yarıştı.
Şimdi kızı Aslı’nın mezarı başında
söylediği “Babamın ne çok dostları
varmış” sözü nasıl da hüzünlendirici
değil mi?
Ve zaten bu işte her zaman için bir
gariplik olmuş, benim de aklıma hep
takılmıştır nedense. Tanıdığım bir çok
komünist kimseyi sağken her nedense
arayan soran olmamıştır ama öldükten
sonra kimi zaman salonlarda, kimi zaman
mezarı başında birileri anar olmuştur.
Burada kel ölür sırma saçlı olur, kör
ölür badem gözlü olur betimlemesi biraz
yerine oturan bir benzetme değil ama her
nedense bütün anmalar bu alışkanlıklar
içinde yapılıyor. Beni de asıl kızdıran
şey budur. Ama biz TSİP’liler olarak söz
veriyoruz Veli Gürcan yoldaşımızı kendi
emekleri ile anacak ve kendisin asla
unutturmayacağız.
Parti olarak Veli Gürcan’ın adını yaşatmak
için onun adına sayısız çalışmalar
yapacak olan eylemlilikler yürüteceğiz.
Bu konuda ilk işimiz Veli Gürcan’ın
adını verdiğimiz PARTİ OKULU olacaktır.
Onun adına bilimsel araştırmalar
düzenleyecek yazın alanında etkinlikler
düzenleyeceğiz.
Bu partide Veli Gürcan’ı herkesten çok
daha iyi tanıyan biri olarak onu gerçek
insanlığı ile döne döne anarak hakkında
düşündüklerimi bitirmek isterim.
Kimi insanlar vardır ki, devrimcidir. Ama
sadece devrimcidir. Onların
devrimcilikleri de soğuk demir gibidir
insanı asla ısıtmaz. İnsanı asla ta can
evinden sarıp sarmalamaz. Onlara bir
türlü ısınamazsınız, söyleyeceklerinizi
bile söylemekten çekinir ve hatta başka
dünyaların insanları olduğunuzu bile
düşünürsünüz. Bu gibiler çoğu zaman bu
durumlarına sayısız neden ileri
sürebilirler. Çoğu zaman da bu
davranışlarını disiplin adı altında
sürdürürler. Oysa gerçeklerin öyle
olmadığını küçücük bir sınama denemede
bile yakalar ve hayal kırıklığına
uğrarsınız.
Şimdi gelelim Veli Gürcan’a; bu
arkadaşımız ne adına olursa olsun o
sıcak, o kucaklayan insan yanını bir kez
bile olsun es geçmiş biri değildir.
Kendisine en ağır sözler söyleyen
kimseleri bile hoş görmekle kalmamış
onları Veli Gürcan sıcaklığı ile sarıp
sarmalamıştır. Veli Gürcan sıcaklığı
dedimse kimse bu da nasıl bir şeydir
deyip geçmemelidir. Gerçekten de onu
tanıyanlar benim bu tanımlamama hak
vereceklerdir. Bu nedenle bizim
partimizde yoldaşlar arasında sıcaklığın
adı da Veli Gürcan sıcaklığıdır. Bu
sıcaklığı ve insan davranışını her
yoldaşımıza karşı sonuna kadar korumak
Veli Gürcan arkadaşımıza bizim
borcumuzdur diye düşünüyor, attığımız
her adımı buna göre atıyoruz.
Şimdi o yok. Ama onunla birlikte
biriktirdiğimiz bütün değerler bizim
için yeri doldurulamaz önemde birer
hazinedir.
Gürcan’ın babasını da iyi tanıyan biri
olarak Veli Gürcan’daki güzelliklerin
kaynağını çok iyi biliyorum.
Her ikisini de bu nedenle bir kez daha
yürekten anmayı bir görev sayıyorum.
Behice Boran:
'Sosyalist Doğulmaz, Yaşanır'
İstanbul Sıkıyönetim
Komutanlığı’ndaki duruşmada hakim
karşısına çıkarıldı.
DİNLENE
DİNLENE...
Hakim sordu: Çıktınız mı?
-Çıktık.
-Ne yapacaktınız?
-Taksim’e doğru yürüyecektik.
-Peki neden çıktığınız?
-1 Mayıs emeğin bayramı, mücadele günüdür.
Biz de o sınıfın partisiyiz, çıktık.
-Nereden çıktınız?
-Merter’den çıktık.
-Nereye gidecektiniz?
-Taksim’e.
-Merter neresi Taksim neresi, uzun yol;
siz yaşlısınız nasıl gideceksiniz?
.jpg)
