Cübbeli, Recep Tayyip Erdoğan’ı
öve öve bitiremiyor. Neymiş efendim; Allah tarafından
seçilmişler varmış. Erdoğan da seçilmişlerdenmiş. Öyleyse ne
yapılmalıymış? Oylar Erdoğan’a verilmeli, yeniden tek kişinin
egemenliğinde ülke inim inim inletilmeliymiş. Sanki köylülerin
çektikleri az geldi? İşçilerin yok pahasına çalıştırılmaları,
küçücük bir hak isteğinde bulunduklarında kapının önüne
konmalarının ve yoksulluğa talim etmelerinin hiç mi hiç önemi
yok. Ülkenin dört yanı genç yaşlı işsizlerle dolmuş, emeklilik
hakkı elde edenler perperşan yaşarken birilerinin tantanalı,
şaşalı yaşamalarınınsa ne önemi var değil mi? Kimse yarınından
emin değilmiş, yurttaş yerine bile konulmuyormuş, hak ve
özgürlükleri çiğneniyormuş ne gam. Bütün bunlardan Cübbeli’ye ne
ki? Cübbeli denilen hokkabaz insanları kandırsın, tarikatını
genişletip cennet tapusu dağıtsın, zavallı insanların üzerinden
dünyalık elde edip Recep Tayyip Erdoğan’ın himayelerine mazhar
olsun. Tipi bozuk ama kafası saat maşallah Cübbeli’nin.
19 Mayıs günü. Bir kadın sokağa çıkmış. Kadın mı yoksa fıçı mı
belirsiz. Ya da ne bileyim fıçının siyaha boyanmış hali. Ama
elinde bir bayrak var. Bir taraftan bayrağı sallıyor, diğer
taraftan da Atatürk’ün anıtının önüne konan HDP’nin çelengini
parçalıyor. Amma da hırs varmış kadında, zıplayıp zıplayıp
çelengin çiçeklerini dağıtıyor. Sonra da çelengin tahtalarını
parçalayıp meydana savuruyor. Aaa o da ne bizler acaba anıta mı
saldıracak diye düşünürken anıtın yan tarafında duruyor, Türklük
üzerine ve Recep Tayyip Erdoğan’a düşmanlık edildiğine dair
ağzına ne gelirse söyledikten sonra sağ tarafında duran CHP’nin
çelengini bir vuruşta ortalara doğru savuruyor ve “bunun ne işi
var burda” diyerek ayrılıyor oradan.
Onu seyredenler kimler bilemiyoruz ama kadın gittikten sonra
CHP’nin çelengini geri yerine koyuyorlar ama çelengin çiçekleri
miçekleri kalmamış, çelenk yoluk tavuğa dönmüş. O çelengi yerine
koyanlar büyük bir olasılıkla sivillerdi. Eğer öyleyse kadına
niye müdahale etmediler de kadının eylemini sonuna kadar yerine
getirmesini izlediler o da ayrı bir konu.
Bu kadının da kafası saat gibi çalışıyor. Hani biliyorsunuz; 15
Temmuz değil de 16 Temmuz günü kamyonlarını kim götürdüyse
meydana götürmüş, içinde de yine fıçı gibi bir kadın var. Güya
bu kadın, 15 Temmuz günü kamyonunu meydana çekerek darbeci
Fethullahçılara karşı koymuşmuş. Tabi bu göz boyama sonrasında
da iktidar tarafından karşılığını almış. Sonradan durum ortaya
çıksa da ne gam, nasıl olsa bu kadın da iktidar yanlısı. İşte;
çelenk parçalayan kadın da aynı kurnazlık yolunda. Çelengi
çiğneyecek ki o da bir yerlerden nasiplenebilsin. Yani sizin
anlayacağınız kadının da tipi bozuk ama kafası üçkağıda saat
gibi çalışıyor vesselam.
Burası neresi? Kadıköy. CHP’nin neredeyse silme oyları götürdüğü
bir bölge. Ev olarak kullanılan bir apartmanın bir dairesi
AKP’nin seçim bürosu yapılmış. AKP ve Türk bayraklarıyla da
herkesin evinin önü bir güzel donatılmış. Bu işe çok sinirlenen
bir kadın hırsla AKP bayraklarını ipten indirip indirip yere
atıyor. Bayrakları ise elinde destelemiş. Devreye birkaç kadın
giriyor, görüntüde bir de erkek var. Kadının biri kendisi
telefon etmiyor ama başka bir kadına; “polise telefon et falan
abla” diye istekte bulunuyor. Sonra da AKP bayraklarını indiren,
Türk bayraklarını toplayan kadına bağırıyor; “Bayrakları yırtıp,
yere atıp, çiğnedin” diye. Bu görüntü ağız dalaşı ile devam
ediyor.
Şimdi gelelim insanların oturduğu bir apartmanda seçim bürosu
açılmasına ve ortak kullanılan yere AKP bayrakları asılmasına.
Öyle sanıyoruz ki bu işi kim kotardıysa kendilerine bu işi yapın
dediği anlaşılıyor. Öyle ya bayrağı asanların söyledikleri
sözlerden anlaşıldığına göre apartmanın hepsi CHP’liymiş. İş
böyle olunca da kışkırtıcılık amacı taşıdığı çok belli. AKP
Kadıköy’de seçim bürosu açacak da yer mi bulamamış da gelmiş
herkesin oturduğu bir bina seçilmiş? Anlaşıldığı kadarıyla bu
işi örgütleyenler tepki gösterileceğini adları gibi bildikleri
için saldırıya uğradıklarını ileri sürerek AKP ve saray iktidarı
tarafından ödüllendirileceklerini düşünmüş olmalılar. Nasıl,
bunların da kafası saat gibi çalışıyor değil mi?
Daha bildiğimiz bilmediğimiz ne olaylar yaşanıyor kim bilir?
Bundan sonrasında da kesinlikle katmerlisi yaşanacak. Çünkü
paldır, küldür giden giderken de ortalığı velveleye veren 16
yıllık debdebe ve şaşa iktidarı yıkılıyor. Bu yüzden de
görüntüler bu yıkılışın ön habercisi diyebiliriz. Ne yani artçı
deprem olur da öncü deprem olmaz mı? Şu anki yaşananlar AKP ve
saray iktidarının, toptan “cumhur ittifakı”nın öncü depremidir
öncü. Asıl tsunamili ve yıkıcı depremi AKP ve saray iktidarı 24
Haziran akşamı sandıklar açıldığında yaşayacak.
Acaba diyorum, tipi bozuk kafası saat gibi çalışanlar o gece ve
sonrasında bir daha ortada görünecekler mi asıl bunu merak
ediyorum.
Bu seçimlerde
Türkiye’nin zengin bir seçim koleksiyonu olacak.
Özellikle “cumhur ittifakı”ından ne herzeler
işitecek ne hokkabazlıklara tanık olup ne büyük
saldırganlıklar yaşayacağız kestiremiyorum bile.
Bugüne kadar Recep Tayyip Erdoğan’ı peygamber,
seçilmiş insan ve hatta Allah yerine koyanlar da
olmadı değil ama bundan sonrası sınırları çok
zorlayan tanımlamalara dönüşecek.
Uyuz kılıklı pek çok kimse çıkar elde etmek için
her boyaya girip kendilerini allayıp pullayarak
muhteremin hidayetine sığınarak çıkar elde
etmenin hezeyanı ile yükseldikçe yükselecekler
ama ne çare?
24 Haziran günü pat diye eşekten düşmüşe
dönecekler.
Sonrasında ise arasanız da bulamazsınız bu
hokkabaz takımını.
Kimbilir hangi deliğe girip gözönünden kaybolup
gidecekler.
Bütün bunlar iyi de, bu seçimlerde işçi sınıfı
ve emekçilerin siyasi partileri temsil
edilecekler mi?
Hayır edilmeyecekler.
Bu yüzden de onca söz kalabalığının çok da iş
görmediğine tanık olacak, bizler de mücadelemizi
kapitalizme ve emperyalizme karış amansızca
devam ettireceğiz.
Veli Gürcan yoldaşımız
Isparta Lisesi’nde öğrenciyken komünist
olduğu gerekçesiyle disiplin kuruluna
verilmiş daha sonra da okuldan
uzaklaştırılmıştır. Lise son sınıfı bu
yüzden Afyon’da okumak zorunda kalmış,
liseyi bitirdikten sonra ise İstanbul
Üniversitesi Felsefe bölümüne girmiştir.
Burada TİP üyesi olan Gürcan daha sonra
kurulan TİP’in gençlik örgütü Sosyalist
Gençlik Örgütü’ün (SGÖ) yöneticisi
olmuştur.
12 Mart faşizmi ile birlikte kapatılan
TİP’ten sonra ise daha sonra TSİP’i
kuracak olan bir grup arkadaşla birlikte
olmuştur.
İyi bir sokak tiyatrocusu olan Gürcan
Kavel direnişine de katılarak
direnişçiler için moral kaynağı
olmuştur. 12 Mart faşizminin yüzünden
son sınıfta öğrenimini bırakmak zorunda
kalan Gürcan, parti çalışmaları yüzünden
okula devam edip okulunu bitirememiştir.
12 Eylül sonrasında da çalışmaların
içinde yer alan arkadaşımız Filistin’de
de bulunmuş daha sonra Avrupa’ya gitmiş
ve kendi isteği ile yeniden Türkiye’ye
dönmüştür. Parti çalışmaları yüzünden
1985 Temmuzunda tutuklanmış ve bir süre
içerde kaldıktan sonra serbest
bırakılmıştır. Parti içinde başlayan
tartışmalarda yer almış ve görüşlerini
dile getirmiştir.
Son toplantıdan birlikte ayrılırken diğer
arkadaşlara ben; “bu parti kendi adıyla
yeniden kurulacak, ilke, kitle, Gerçek,
Sosyalist ve Gerçek yeniden çıkarılacak”
dedim. Gürcan’la sözleştik ve ölünceye
kadar kendisiyle sözleşmemizi bozmadık.
Bugüne kadar ne onun ne de bizim
birbirimizle ilgili sarfettiğimiz tek
kötü söze kimse tanık olmuş değildir.
Kendisi partimizin yeniden açılış genel
kurulunda delegemizdi ve genel
kurulumuzda kendisine yakışır bir
konuşma yaparak bize güç ve destek
verdi. Onu, insan olan Veli Gürcan’ı
unutmayacağız.
Değerli yoldaşlarım insan kimileri ile
öylesine güzel şeyler paylaşır ki,
bunlar ölünceye kadar unutulamaz. Benim
gerçekte Veli Gürcan’la paylaştıklarım
da böylesine unutulmayacak güzelliklerdi
ve bunları, bu güzellikleri korumayı
vefa borcunun çok ötesinde şeyler olarak
algılıyor ve sahip çıkıyorum.
Kendisini en son görüşüm Senirkent’te
yaşadığı bağ evinde oldu. Yaşadığı
sıkıntıyı oradan hemen uzaklaştırılması
gerektiğini biliyorduk. Çıkıp iki
partili bayan arkadaşla birlikte yanına
gittik. İki gün orada kaldıktan sora
üçüncü gün aramızda sözleşerek ayrıldık.
Biz oradayken Afer Kara ve çocukları da
geldiler. Onlarda Veli arkadaşı çok
severlerdi, şimdi düşünüyorum da keşke
onlar gelmemiş olsalardı diyorum. Çünkü
kendisiyle sözleşmiş işlerini düzene
koyar koymaz partiyi tüm Türkiye’de
örgütlemek üzere sözleşmiştik. Onlar
Veli Gürcan’ı ikna edip tatile
götürdüler. Oysa biz kısa bir süre sonra
bir araya gelecek ve birlikte parti
tarihini yazacaktık. Oysa Veli oradan
İzmir’e geçmiş bizden bir süre daha
zaman istemişti. Ne yazık ki zamanı uzun
sürdü ve bir daha geri dönemedi. Veli
Gürcan hastalanmıştı.
Oysa kendisiyle sözleştiğimiz üzere
Ankara’da ev bile hazırlamaya
başlamıştık. Çünkü kendisi artık
kimsenin evinde kalamayacağını
söylemişti bize. O görüşmeden bende
kalan unutamadığım şey abisinin eşinin
bize söylediğidir. Abisinin eşi bize ne
edin edin Veli ağabeyimi buradan götürün
demişti. Çünkü; Veli ağabeyim bağ evinde
yalnız diye düşündüğüm için bir kadına
düğürlük ettim o kadın da, “o aklını
yemiş adama mı kaldım’ diye beni geri
çevirdi demişti…
Kendisiyle son görüşmemse bir telefon
konuşmamız oldu. Cezamızın kesinleştiği
için aranır durumdaydık. O ise İzmir
Göğüs Hastanesi’nde neredeyse son
günlerini yaşıyordu. Bana kendi durumunu
önemsemeden “Yahu ağam nedir bu devletin
senden istediği” demişti. Sonra öldü
cenazesine bile gidemedim. Birkaç gün
sonrada Ankara’da düzenlenen bir
operasyonla tutuklandım.
O öldükten sonra kendisine TSİP’li ya da
değil pek çok çevre sahip çıktı. Ve
hatta mezarını bile yaptırdılar.
Gerçekte bu insanoğlunu anlamak çok zor.
O sağken kimsenin içtenlikle sahip
çıkmadığı Veli Gürcan her nedense birden
sahiplenilencek insan olarak görüldü ve
herkes orada görünmek için yarıştı.
Şimdi kızı Aslı’nın mezarı başında
söylediği “Babamın ne çok dostları
varmış” sözü nasıl da hüzünlendirici
değil mi?
Ve zaten bu işte her zaman için bir
gariplik olmuş, benim de aklıma hep
takılmıştır nedense. Tanıdığım bir çok
komünist kimseyi sağken her nedense
arayan soran olmamıştır ama öldükten
sonra kimi zaman salonlarda, kimi zaman
mezarı başında birileri anar olmuştur.
Burada kel ölür sırma saçlı olur, kör
ölür badem gözlü olur betimlemesi biraz
yerine oturan bir benzetme değil ama her
nedense bütün anmalar bu alışkanlıklar
içinde yapılıyor. Beni de asıl kızdıran
şey budur. Ama biz TSİP’liler olarak söz
veriyoruz Veli Gürcan yoldaşımızı kendi
emekleri ile anacak ve kendisin asla
unutturmayacağız.
Parti olarak Veli Gürcan’ın adını yaşatmak
için onun adına sayısız çalışmalar
yapacak olan eylemlilikler yürüteceğiz.
Bu konuda ilk işimiz Veli Gürcan’ın
adını verdiğimiz PARTİ OKULU olacaktır.
Onun adına bilimsel araştırmalar
düzenleyecek yazın alanında etkinlikler
düzenleyeceğiz.
Bu partide Veli Gürcan’ı herkesten çok
daha iyi tanıyan biri olarak onu gerçek
insanlığı ile döne döne anarak hakkında
düşündüklerimi bitirmek isterim.
Kimi insanlar vardır ki, devrimcidir. Ama
sadece devrimcidir. Onların
devrimcilikleri de soğuk demir gibidir
insanı asla ısıtmaz. İnsanı asla ta can
evinden sarıp sarmalamaz. Onlara bir
türlü ısınamazsınız, söyleyeceklerinizi
bile söylemekten çekinir ve hatta başka
dünyaların insanları olduğunuzu bile
düşünürsünüz. Bu gibiler çoğu zaman bu
durumlarına sayısız neden ileri
sürebilirler. Çoğu zaman da bu
davranışlarını disiplin adı altında
sürdürürler. Oysa gerçeklerin öyle
olmadığını küçücük bir sınama denemede
bile yakalar ve hayal kırıklığına
uğrarsınız.
Şimdi gelelim Veli Gürcan’a; bu
arkadaşımız ne adına olursa olsun o
sıcak, o kucaklayan insan yanını bir kez
bile olsun es geçmiş biri değildir.
Kendisine en ağır sözler söyleyen
kimseleri bile hoş görmekle kalmamış
onları Veli Gürcan sıcaklığı ile sarıp
sarmalamıştır. Veli Gürcan sıcaklığı
dedimse kimse bu da nasıl bir şeydir
deyip geçmemelidir. Gerçekten de onu
tanıyanlar benim bu tanımlamama hak
vereceklerdir. Bu nedenle bizim
partimizde yoldaşlar arasında sıcaklığın
adı da Veli Gürcan sıcaklığıdır. Bu
sıcaklığı ve insan davranışını her
yoldaşımıza karşı sonuna kadar korumak
Veli Gürcan arkadaşımıza bizim
borcumuzdur diye düşünüyor, attığımız
her adımı buna göre atıyoruz.
Şimdi o yok. Ama onunla birlikte
biriktirdiğimiz bütün değerler bizim
için yeri doldurulamaz önemde birer
hazinedir.
Gürcan’ın babasını da iyi tanıyan biri
olarak Veli Gürcan’daki güzelliklerin
kaynağını çok iyi biliyorum.
Her ikisini de bu nedenle bir kez daha
yürekten anmayı bir görev sayıyorum.
Behice Boran:
'Sosyalist Doğulmaz, Yaşanır'
İstanbul Sıkıyönetim
Komutanlığı’ndaki duruşmada hakim
karşısına çıkarıldı.
DİNLENE
DİNLENE...
Hakim sordu: Çıktınız mı?
-Çıktık.
-Ne yapacaktınız?
-Taksim’e doğru yürüyecektik.
-Peki neden çıktığınız?
-1 Mayıs emeğin bayramı, mücadele günüdür.
Biz de o sınıfın partisiyiz, çıktık.
-Nereden çıktınız?
-Merter’den çıktık.
-Nereye gidecektiniz?
-Taksim’e.
-Merter neresi Taksim neresi, uzun yol;
siz yaşlısınız nasıl gideceksiniz?
