Bugüne kadar AKP ve saray iktidarının bize
öğrettikleri az şey değildir. Bütün yaşadıklarımıza bakıp AKP ve
saray iktidarının rejimine faşizm nitelemisinde bulunmak hiç
kuşkusuz yanlış değildir. Her parti ya da politik çizgi
yaklaşımını kendi anlayışına göre yapsa da ortada yine de
bizlerin üzerinde durması gereken şeyler var.
Örneğin; Türkiye Sosyalist İşçi Partisi olarak mevcut rejimi
dinci, gerici ve faşist diktatörlük olarak niteliyoruz. Bununla
birlikte var olar rejimle klasik faşizme karşı mücadele
yöntemlerini de dikkate almak koşuluyla farklı mücadele
biçimleri geliştirmek gerektiğine inanıyoruz.
Öyle bir iktidarla karşı karşıyayız ki bu iktidar bu konuda
kesin şöyle düşünüyor demek zor. Bildiğiniz gibi bir dönemler
ABD’nin Büyük Ortadoğu politikasının peşine takılan AKP iktidarı
ve Recep Tayyip Erdoğan’ın o günlerde söylediklerinden ortada
bir eser kaldı mı? Hayır, kalmadı. Meydan meydan dolaşıp
kendisini BOP Eşbaşkanı ilan eden ve bizim bir görevimiz var
diye sözlerini sürdüren Erdoğan’ın söyledikleri bugün
konuşuluyor mu? “Arap Baharı” adı altında emperyalistlerin
planlarında görev alıp her yere koşturan saray iktidarı bugün
aynı şeyleri yapıyor mu? Bir zamanlar saatler içinde Cuma
namazını Şam’da kılacaklarını söyleyen Recep Tayyip Erdoğan’ın
ağzından buna benzer biz söz işitiyor musunuz? Dün Suriye
Politikası başka bugün başka olan AKP ve sarayın kısa süreler
içinde politika değişikliğini ve sebeplerini anlamaz isek bu
iktidarla mücadelemizi istediğimiz gibi yürütebilir miyiz?
Ortadoğu politikalarında olduğu gibi AKP’nin ABD ve AB ile
ilgili yakınlıklarını veya uzaklıklarını neye göre
ayarlamaktadır sizce bu iktidarın uzun erimli bir stratejisi var
mı? Dün AB’ye girmek için güpegündüz havai fişek gösterileri
yapanlara ne oldu da artık o günlerdeki gibi hevesli
görünmüyorlar? İçerde ve dışarda ABD ile uyuma özen gösteren bu
iktidar niye inişli çıkışlı bir yol izliyor dersiniz? Hepsini
bırakalım şu Papaz Brunson olayında bile “Bu fakir sağ oldukça
Rahip Brunson dışarı çıkamaz” diyen Recep Tayyip Erdoğan’ın
kararlılığının önüne acaba yargı mı bir engel koydu da
Erdoğan’ın söyledikleri uçup gitti? Ya da gerçekten ülkemizde
yargı bazılarının dile getirdiği gibi bağımsız mı da Recep
Tayyip Erdoğan’a karşın böyle bir karara imza atmış oldu? Bu
konuda herkesin bildiği gibi karar sahibi asla yargı olmayıp
Recep Tayyip Erdoğan’ın ta kendisidir. Özetle söylersek dış
politika da ekseni olan omurgalı bir politikası yoktur bu
iktidarın. Bu yüzden de saray günübirlik aldığı istihbaratı
bilgilere göre bir politika yürütmektedir. Bu politikanın yararı
elbette ülke yararına değildir ama basbayağı AKP ve sarayın
iktidarını sağlamlaştırmaya yöneliktir. Bu gerçekleri doğru
görmez isek Amerika’yı bırakıp Rusya’ya yakınlaşma kıvraklığını
da elbette yeterince anlamış olmayız.
Ve hâlâ Suriye politikasında saray iktidarının günlük
gelgitlerine tanık oluyoruz. Bir bakıyorsunuz Rusya ile
sıkıfıkılık yerini ABD ile yakınlaşmaya bırakmış, hemen
arkasından tersine dönülmüş. Bunun adı da dış politika oluyor
öyle mi?
İçerde demokrasi’nin D’si bırakılmamış. Herkes her an tutuklanıp
içeri atılabilir. Bir de bakmışsınız ki engin gönüllülük rüzgârı
estiren bir durumla karşılaşmışsınız. Mezuniyet töreninde
Erdoğan’ı eleştiren öğrencilerin başına gelenleri bu ülke gördü
yaşadı. Tutuklandılar, içeri girdiler, çıktılar aaa bir de ne
görelim Erdoğan tarafından kabul edilmişler ve Erdoğan
öğrencilere bir nasihat çekmiş arkasından da davasını geri
çekecekmiş öğrendik. Bunlar yaşanırken tam tersi şeyler ise
birbiri peşi sıra geliyor. İşçiler haklarını aradılar diye
mahpusu boyluyorlar. Patronlar kollarından tuttukları gibi
işçileri kapının önüne koymuşlar. Ne hak aramak olası ne de hak
aramadan bir sonuç alınması mümkün. Ülke içinde kimse
düşündüklerini savunduklarını ve isteklerini ne tek başına ne de
topluca bir meydana çıkıp ifade edemiyor. Orada anında biten
polis ortalığı cehenneme çevirip suya ve gaza boğuyor, şiddet
kullanıp insanları yerlerde sürükleyip gözaltına alıyor.
Ülkede hak ve özgürlüklerin tek kişinin iradesiyle sınırları
daraltıldıkça daraltılıyor, olmadı yeni yasalarla daha da
pekiştirilerek uygulamalara yasal bir kılıf giydirilmek
isteniyor. Herkesin bırakılmayacağını düşündüğü papaz
bırakılmış. Gizli tanık olayı başkalarının verdikleri ifadelerle
evini ocağını söndürürken birileri için hem de ifade
değiştirerek umut olup çıkmış. Yargıçlar duruşma salonlarından
avukatları kovuyor, olmadı haklarında suç duyurusunda bulunarak
gözaltına alınmalarını sağlıyor. Kendisi için her türlü
eleştiriyi hakaret sayıp dava açarak paralar kazanan Erdoğan bir
de bakıyoruz başkalarına hakaretin katmerlisini yapmış ama onu
ortada zırh gibi koruyan bir durum olduğundan onun içi rahat.
Ekonomi çökmüş. Siz şu nedenle diyorsunuz onlar başka şeyler
söylüyor.
Sonuçta ekonominin yasaları kim ne söylerse söylesin ağır
basıyor ve yola gelmezleri de başka başka tedbirlere itiyor.
Yaşadıklarımıza tedbirlerin olumlu yansımaları olur mu diye
soruyorsanız eşyanın doğası gereği hiçbir zaman olmamış, bundan
sonra da olmayacaktır.
Bu yüzden de bizler de var olar rejime karşı çok yönlü ve etkili
bir mücadele örgütlemeyi başarmadan olumlu sonuçlar alacağımızı
düşünmüyoruz, düşünemeyiz de…
Karşımızda her an
politika değiştiren, bugün söylediğinin yarın
tersini söyleyen, içerde ve dışarda uygulanan
politikaları duruma göre anlık ayarlamaya
çalışan bu yüzden de bizleri şaşırtan bir
iktidarla karşı karşıyayız.
Dolayısıyla böyle bir iktidarla klasik anlamda
mücadelenin başarı sağlayacağını düşünmek bizce
bir yanılgı olacaktır.
Bizleri yanılgıdan uzak tutacak olan elbette
klasik mücadele yöntemlerini bırakmadan ama bu
mücadeleye daha da etkili olacak yol ve
yöntemler bularak ve uygulayarak başarı
sağlayabiliriz.
Yoksa saray iktidarının kıvraklığı karşısında
yenilgiden kurtulamayız.
Solda yer alan CHP’den HDP’ye oradan da
sosyalist partilere kadar geniş bir çevrenin
mücadelesini başarılı kılmanın yolu sözünü
ettiğimiz çeşitli mücadele yöntemlerinden
geçtiğini de bilmeliyiz derim.
Veli Gürcan yoldaşımız
Isparta Lisesi’nde öğrenciyken komünist
olduğu gerekçesiyle disiplin kuruluna
verilmiş daha sonra da okuldan
uzaklaştırılmıştır. Lise son sınıfı bu
yüzden Afyon’da okumak zorunda kalmış,
liseyi bitirdikten sonra ise İstanbul
Üniversitesi Felsefe bölümüne girmiştir.
Burada TİP üyesi olan Gürcan daha sonra
kurulan TİP’in gençlik örgütü Sosyalist
Gençlik Örgütü’ün (SGÖ) yöneticisi
olmuştur.
12 Mart faşizmi ile birlikte kapatılan
TİP’ten sonra ise daha sonra TSİP’i
kuracak olan bir grup arkadaşla birlikte
olmuştur.
İyi bir sokak tiyatrocusu olan Gürcan
Kavel direnişine de katılarak
direnişçiler için moral kaynağı
olmuştur. 12 Mart faşizminin yüzünden
son sınıfta öğrenimini bırakmak zorunda
kalan Gürcan, parti çalışmaları yüzünden
okula devam edip okulunu bitirememiştir.
12 Eylül sonrasında da çalışmaların
içinde yer alan arkadaşımız Filistin’de
de bulunmuş daha sonra Avrupa’ya gitmiş
ve kendi isteği ile yeniden Türkiye’ye
dönmüştür. Parti çalışmaları yüzünden
1985 Temmuzunda tutuklanmış ve bir süre
içerde kaldıktan sonra serbest
bırakılmıştır. Parti içinde başlayan
tartışmalarda yer almış ve görüşlerini
dile getirmiştir.
Son toplantıdan birlikte ayrılırken diğer
arkadaşlara ben; “bu parti kendi adıyla
yeniden kurulacak, ilke, kitle, Gerçek,
Sosyalist ve Gerçek yeniden çıkarılacak”
dedim. Gürcan’la sözleştik ve ölünceye
kadar kendisiyle sözleşmemizi bozmadık.
Bugüne kadar ne onun ne de bizim
birbirimizle ilgili sarfettiğimiz tek
kötü söze kimse tanık olmuş değildir.
Kendisi partimizin yeniden açılış genel
kurulunda delegemizdi ve genel
kurulumuzda kendisine yakışır bir
konuşma yaparak bize güç ve destek
verdi. Onu, insan olan Veli Gürcan’ı
unutmayacağız.
Değerli yoldaşlarım insan kimileri ile
öylesine güzel şeyler paylaşır ki,
bunlar ölünceye kadar unutulamaz. Benim
gerçekte Veli Gürcan’la paylaştıklarım
da böylesine unutulmayacak güzelliklerdi
ve bunları, bu güzellikleri korumayı
vefa borcunun çok ötesinde şeyler olarak
algılıyor ve sahip çıkıyorum.
Kendisini en son görüşüm Senirkent’te
yaşadığı bağ evinde oldu. Yaşadığı
sıkıntıyı oradan hemen uzaklaştırılması
gerektiğini biliyorduk. Çıkıp iki
partili bayan arkadaşla birlikte yanına
gittik. İki gün orada kaldıktan sora
üçüncü gün aramızda sözleşerek ayrıldık.
Biz oradayken Afer Kara ve çocukları da
geldiler. Onlarda Veli arkadaşı çok
severlerdi, şimdi düşünüyorum da keşke
onlar gelmemiş olsalardı diyorum. Çünkü
kendisiyle sözleşmiş işlerini düzene
koyar koymaz partiyi tüm Türkiye’de
örgütlemek üzere sözleşmiştik. Onlar
Veli Gürcan’ı ikna edip tatile
götürdüler. Oysa biz kısa bir süre sonra
bir araya gelecek ve birlikte parti
tarihini yazacaktık. Oysa Veli oradan
İzmir’e geçmiş bizden bir süre daha
zaman istemişti. Ne yazık ki zamanı uzun
sürdü ve bir daha geri dönemedi. Veli
Gürcan hastalanmıştı.
Oysa kendisiyle sözleştiğimiz üzere
Ankara’da ev bile hazırlamaya
başlamıştık. Çünkü kendisi artık
kimsenin evinde kalamayacağını
söylemişti bize. O görüşmeden bende
kalan unutamadığım şey abisinin eşinin
bize söylediğidir. Abisinin eşi bize ne
edin edin Veli ağabeyimi buradan götürün
demişti. Çünkü; Veli ağabeyim bağ evinde
yalnız diye düşündüğüm için bir kadına
düğürlük ettim o kadın da, “o aklını
yemiş adama mı kaldım’ diye beni geri
çevirdi demişti…
Kendisiyle son görüşmemse bir telefon
konuşmamız oldu. Cezamızın kesinleştiği
için aranır durumdaydık. O ise İzmir
Göğüs Hastanesi’nde neredeyse son
günlerini yaşıyordu. Bana kendi durumunu
önemsemeden “Yahu ağam nedir bu devletin
senden istediği” demişti. Sonra öldü
cenazesine bile gidemedim. Birkaç gün
sonrada Ankara’da düzenlenen bir
operasyonla tutuklandım.
O öldükten sonra kendisine TSİP’li ya da
değil pek çok çevre sahip çıktı. Ve
hatta mezarını bile yaptırdılar.
Gerçekte bu insanoğlunu anlamak çok zor.
O sağken kimsenin içtenlikle sahip
çıkmadığı Veli Gürcan her nedense birden
sahiplenilencek insan olarak görüldü ve
herkes orada görünmek için yarıştı.
Şimdi kızı Aslı’nın mezarı başında
söylediği “Babamın ne çok dostları
varmış” sözü nasıl da hüzünlendirici
değil mi?
Ve zaten bu işte her zaman için bir
gariplik olmuş, benim de aklıma hep
takılmıştır nedense. Tanıdığım bir çok
komünist kimseyi sağken her nedense
arayan soran olmamıştır ama öldükten
sonra kimi zaman salonlarda, kimi zaman
mezarı başında birileri anar olmuştur.
Burada kel ölür sırma saçlı olur, kör
ölür badem gözlü olur betimlemesi biraz
yerine oturan bir benzetme değil ama her
nedense bütün anmalar bu alışkanlıklar
içinde yapılıyor. Beni de asıl kızdıran
şey budur. Ama biz TSİP’liler olarak söz
veriyoruz Veli Gürcan yoldaşımızı kendi
emekleri ile anacak ve kendisin asla
unutturmayacağız.
Parti olarak Veli Gürcan’ın adını yaşatmak
için onun adına sayısız çalışmalar
yapacak olan eylemlilikler yürüteceğiz.
Bu konuda ilk işimiz Veli Gürcan’ın
adını verdiğimiz PARTİ OKULU olacaktır.
Onun adına bilimsel araştırmalar
düzenleyecek yazın alanında etkinlikler
düzenleyeceğiz.
Bu partide Veli Gürcan’ı herkesten çok
daha iyi tanıyan biri olarak onu gerçek
insanlığı ile döne döne anarak hakkında
düşündüklerimi bitirmek isterim.
Kimi insanlar vardır ki, devrimcidir. Ama
sadece devrimcidir. Onların
devrimcilikleri de soğuk demir gibidir
insanı asla ısıtmaz. İnsanı asla ta can
evinden sarıp sarmalamaz. Onlara bir
türlü ısınamazsınız, söyleyeceklerinizi
bile söylemekten çekinir ve hatta başka
dünyaların insanları olduğunuzu bile
düşünürsünüz. Bu gibiler çoğu zaman bu
durumlarına sayısız neden ileri
sürebilirler. Çoğu zaman da bu
davranışlarını disiplin adı altında
sürdürürler. Oysa gerçeklerin öyle
olmadığını küçücük bir sınama denemede
bile yakalar ve hayal kırıklığına
uğrarsınız.
Şimdi gelelim Veli Gürcan’a; bu
arkadaşımız ne adına olursa olsun o
sıcak, o kucaklayan insan yanını bir kez
bile olsun es geçmiş biri değildir.
Kendisine en ağır sözler söyleyen
kimseleri bile hoş görmekle kalmamış
onları Veli Gürcan sıcaklığı ile sarıp
sarmalamıştır. Veli Gürcan sıcaklığı
dedimse kimse bu da nasıl bir şeydir
deyip geçmemelidir. Gerçekten de onu
tanıyanlar benim bu tanımlamama hak
vereceklerdir. Bu nedenle bizim
partimizde yoldaşlar arasında sıcaklığın
adı da Veli Gürcan sıcaklığıdır. Bu
sıcaklığı ve insan davranışını her
yoldaşımıza karşı sonuna kadar korumak
Veli Gürcan arkadaşımıza bizim
borcumuzdur diye düşünüyor, attığımız
her adımı buna göre atıyoruz.
Şimdi o yok. Ama onunla birlikte
biriktirdiğimiz bütün değerler bizim
için yeri doldurulamaz önemde birer
hazinedir.
Gürcan’ın babasını da iyi tanıyan biri
olarak Veli Gürcan’daki güzelliklerin
kaynağını çok iyi biliyorum.
Her ikisini de bu nedenle bir kez daha
yürekten anmayı bir görev sayıyorum.
Behice Boran:
'Sosyalist Doğulmaz, Yaşanır'
İstanbul Sıkıyönetim
Komutanlığı’ndaki duruşmada hakim
karşısına çıkarıldı.
DİNLENE
DİNLENE...
Hakim sordu: Çıktınız mı?
-Çıktık.
-Ne yapacaktınız?
-Taksim’e doğru yürüyecektik.
-Peki neden çıktığınız?
-1 Mayıs emeğin bayramı, mücadele günüdür.
Biz de o sınıfın partisiyiz, çıktık.
-Nereden çıktınız?
-Merter’den çıktık.
-Nereye gidecektiniz?
-Taksim’e.
-Merter neresi Taksim neresi, uzun yol;
siz yaşlısınız nasıl gideceksiniz?
.jpg)
