1- AKP İktidarının ve saray rejiminin egemen olduğu Türkiye’de ekonomik krizin etkisiyle işsizlik artarken ve binlerce genç umutsuzca iş arayıp bulamazken, artan enflasyon ve sosyal devletin getirdiği güvencelerin ortadan kaldırılması yoksulluğun dayanılmaz boyutlara ulaşmasına yol açmıştır.

Bunun sonucunda yurttaşlarımızın bir bölümü açlık sınırında yaşamaya başlamış ve açlık sınırında yaşayanların sayısı da son bir yılda daha hızlı artan gıda fiyatları nedeniyle çoğalmıştır.

Bu gelişmelere AKP ve saray iktidarının son dönemde saraya ve müteahhitler başta olmak üzere vurguncu, tekelci sermaye kesimlerine daha fazla kazanç sağlamak için dövizin değerini bilerek yükseltip, faiz hadlerini düşük tutmasıyla birlikte Türk Lirasının değerindeki düşüşün hız kazanmasının enflasyon üzerindeki etkilerini arttırması izlemiştir.

Zira enflasyondaki artış sonucu faiz hadlerinin düşük tutulmaya devem etmesi, faiz hadleri ile enflasyon oranı arasındaki makası enflasyon lehine açtığı için dövizin sürekli Türk Lirası karşısında değer kazanarak bir tasarruf aracı haline gelmesine neden olmaktadır.

Dövizin değerindeki bu hızlı artış aynı şekilde devam ettiğinde giderek alım ve satımların fiilen döviz üzerinden, bu dövizler içinde de en çok kullanılan dövizler olan dolar ve avro üzerinden yapılmasına, yani dolarizasyona neden olabilecek bir gelişmedir.

Bu da piyasaya daha fazla ulusal paranın sürülmesi sonucu enflasyonun daha hızlı artarak kontrolden çıkmasına neden olabilir.

Bu da toplumsal hoşnutsuzluğu daha çok arttırarak bir toplumsal patlamaya yol açar. Nitekim doların ve dövizin fiyatlarında iktidarın düşük faiz politikası sonucu hızlı artışlar toplumsal tepkileri şiddetlendirmiş, başta Ankara, İstanbul ve İzmir gibi büyükşehirler olmak üzere ülkenin birçok yerinde hükümeti ve yoksulluğu protesto eylemleri gerçekleştirilmiştir.

Bu eylemlerin daha fazla yayılmasından korkan ve döviz yoluyla yeterli kazancı yandaş müteahhitlere ve vurguncu sermaye kesimlerine kazandıran AKP İktidarı, piyasaya döviz sürüp döviz arzını artırarak dövizin değerinin 13 TL’den tekrar 11 TL’ ye düşmesine neden olmuştur.

Bunun yanında hükümet ve saray, döviz sıkıntısı çekmemek için eskiden kötü gözle baktığı ve yandaş medya yoluyla olumsuz bir propaganda yaptığı Birleşik Arap Emirlikleri’yle anlaşarak bu ülkeden Türkiye’ye döviz girmesini ve Birleşik Arap Emirlikleri Firmalarının Türkiye’de yatırıma gidip sermaye getirmelerini sağlamaya çalışmaktadır.

Bu yolla döviz arzı arttırılarak dövizin fiyatı düşürülmeye çalışılacaktır.

Çünkü iktidarın dövize ve sıcak paraya ihtiyacı var.

Ancak İhracatın yeterince arttırılamaması, yüksek enflasyonun devam etmesi ve faiz oranlarının düşük düzeyde tutulmaya devam edilmesi nedeniyle bu önlemler geçici bir rahatlamaya neden olacak, dövizin değeri bir süre sonra yeniden artmaya devam başlayacak ve bu artış devam edecektir.

İktidarın döviz sıkıntısını giderebilmesi için enflasyonu düşürerek dövizin değer kazanmasını önlemesi gerekmektedir.

Bunun için de kısa dönemde faiz oranlarını yükselterek dövize olan talebi düşürmesi, bu yolla döviz üzerinde kontrolü sağlaması, uzun vadede de tarımda köylüye ve çiftçiye destek olarak ve uluslararası gıda tekellerinin çıkarları doğrultusunda değil, çiftçi ve köylünün çıkarları doğrultusunda planlı bir tarım politikasının uygulanması gerekir.

Bu yolla çiftçinin üretim maliyetleri düşürülerek tarımsal üretimin arttırılması ve gıda fiyatlarındaki artışın durdurulması şarttır.

Bunun yanında Türkiye’nin ekonomik ve teknolojik olarak dışa bağımlılığını azaltacak şekilde yüksek ve ileri teknoloji üreterek, ara mallarındaki bağımlılığı azaltıp yüksek katma değeri olan endüstri ürünlerinin ihraç edilmesi ve bu yolla da sanayi üretiminin arttırılması gerekmektedir.

Ancak AKP İktidarı ve saray, ekonomik ve sınıfsal çıkarları ve emperyalist güç odaklarının etkisi altında olmaları ve bu güç odaklarına bağımlılıkları nedeniyle böyle bir politika izleyemezler.

*********
2- AKP İktidarına ve saraya karşı tepkiler günden güne artıyor. İktidarın döviz politikasına, yüksek enflasyonun ve gelir dağılımında artan eşitsizliğe karşı tepki gösteren halk kitleleri ülkenin birçok yerinde iktidara ve saraya karşı hükümet istifa eylemleri ve yürüyüşleri yapmaya başladı.

Sokaklardaki ve meydanlardaki bu eylem ve yürüyüşler her ne kadar polisler tarafından engellenmeye çalışılsa ve müdahalelere maruz kalsa da, medya ve basının büyük bir bölümü tarafından dikkate alınıp, haber konusu yapılmasa bile yine de ortaya çıkıyor ve tamamen önlenemiyor.

Başta gıda fiyatları ve son bir yılda hızla artan kira fiyatları, eğitimin paralı hale getirilip niteliğinin düşmesi, sağlık hizmetlerinin bir meta haline getirilip fiyatlarının yükselmesi karşısında geçinemeyen, barınmakta zorluk çeken kitleler giderek sokağa dökülüp hükümeti istifaya davet ediyorlar.

Geçen hafta Ankara, İstanbul ve İzmir’de başlayan sokak eylemleri, polislerin İstanbul başta olmak üzere bu eylemlere karşı çıkmalarına, İstanbul Kurtuluş’ta olduğu gibi sert müdahalelerde bulunmalarına rağmen diğer illere de yayılıyor.

Bu hafta da Trabzon’da hayat pahalılığı ve zamlar protesto edildi ve hükümet istifaya davet edildi.

Demokratik bir yönetimde hükümetin izlediği politikalar ve yönetimi nedeniyle protesto edilmesi ve istifaya çağırılması doğal ve haklı bir tepkidir.

Buna rağmen gösteri yapmak, miting düzenlemek ve hükümeti protesto etmek anayasanın ve yasaların tanıdığı bir hak olmasına rağmen AKP İktidarı ve saray, bu hakkın kullanılmasına engel olmaya çalışmakta, bunun için de haksız müdahalelerde bulunmaktadır.

Bu tutum, hükümetin ve sarayın otoriter ve faşizan yönetim ve politikalarından kaynaklanmaktadır.

Bu politikaların nedeni ise; hükümetin ekonomiyi kontrol edememesi, ülkeyi yönetmekte, kendi tabanı da dâhil halkı ikna etmekte büyük sıkıntılar yaşamasıdır.

Hükümet ve saray, kendisine karşı gelişen toplumsal muhalefetin ve toplumsal tepkinin çığı gibi büyüyerek, Gezi benzeri bir toplumsal patlamaya dönüşmesinden, hatta Gezi Olaylarından daha şiddetli bir toplumsal tepkinin ortaya çıkmasından korkmaktadır.

Bundan dolayı da sokakta gerçekleşen demokratik tepki ve eylemleri daha başlangıç aşamasında durdurup engellemeye, önlemeye çalışmakta, bunun için de baskıcı bir siyaset izleyerek, eylemleri demokrasiye, anayasa ve yasalara aykırı olarak kuvvet kullanarak dağıtmaya çalışmaktadır.

Zira hükümetin ve sarayın ayakta kalabilmesi ve iktidarını koruyabilmesi, yoksul, emekçi halk kitlelerinin sokaklardan ve meydanlardan uzak durması, toplumsal tepki ve protestoların yayılarak toplumsal muhalefetin önderliği ele geçirmesinin önlenmesiyle mümkündür.

Ancak bu çabalar yine de iktidara karşı kitlelerin sokakta eylem yapmasını önleyememektedir.

İktidarın bu tutumuna karşı muhalefet partilerinin, özellikle DEVA Partisi, Gelecek Partisi, İyi Parti gibi AKP’nin ve MHP’nin içinden çıkmış partilerin sokaklarda yapılan eylemlerden hoşlanmadıkları bu eylemleri tehlikeli ve yanlış gördükleri tutumlarından ve açıklamalarından anlaşılmaktadır.

Bu partilerin dışında CHP’nin de sokakta yapılan protesto ve yürüyüşlerden haz etmediği bir gerçektir.

Bunun en önemli nedeni, olası kışkırtmalar değil, bu partilerin kapitalist sistemi ayakta tutan düzen partileri olması ve sokaktaki eylem ve gösterilerle toplumsal muhalefetin giderek kapitalist sistemi zorlayacak düzen karşıtı, devrimci bir çizgiye kayması ve muhalefetin önderliğinin ilerici ve devrimci bir çizgiye doğru ilerleyecek toplumsal muhalefete kayması olasılığıdır.

Yoksa bugün, AKP ve saray iktidarı, devletin imkânlarını kullanarak ve denetimi altındaki basın ve medya kuruluşlarıyla her türlü kışkırtmayı zaten yapmaktadır.

Kışkırtma ve taşkınlıklar, örgütlü toplumsal muhalefet güçlerinin olduğu yerlerde başarı kazanamaz.

**********
3- AKP İktidarı ve saray, Birleşik Arap Emirlikleri ve Körfez Ülkeleriyle döviz bularak bu yolla döviz sıkıntısını aşmak için bir an önce anlaşmaya çalışıyorlar.

Bu tutum, AKP İktidarının bu ülkelere ve Ortadoğu’ya karşı politikasını da etkileyecektir.

ABD’den ve Avrupa Birliği’nden yeterli destek alamayan ve yeterli dış kaynak bulamayan iktidarın, Birleşik Arap Emirlikleri başta olmak üzere Körfez Ülkelerine daha fazla yöneldiği görülmektedir.

Bu tutumun doğal sonucu olarak iktidar, Müslüman Kardeşler gibi bu ülke yönetimlerinin tepki duyduğu ve hoş karşılamadığı örgütleri desteklemekten tamamen vazgeçmek ve Arap Ülkelerinin iç sorunlarına karışmaktan kaçınmak zorunda kalacaklardır.

Bunun yanında bu ülkelerin kendi aralarındaki anlaşmazlıklara taraf olmama zorunluluğu duyacaklardır.

Bu da AKP İktidarının Ortadoğu’daki siyasetini etkileyecektir.

Bunun dışında Körfez Ülkeleri bu durumdan yararlanarak AKP Yönetimi’nden Suriye’deki Türk Askerlerini kademeli olarak çekmesini ve Suriye Yönetimi ile diyalog kurmasını isteyecek, bu alanda baskı yapacaktır.

Önümüzdeki dönemde AKP Hükümeti, Rusya’dan gelen baskıların dışında, döviz bulmak için yöneldiği zengin Körfez Ülkelerinden de Suriye Yönetimi’yle anlaşmaya gitme, diyalog kurma ve Suriye’de işgal edilen yerlerden çekilme konusunda daha fazla baskıya maruz kalacaktır.

**********
4- Bu hafta 25 Kasım, kadına yönelik şiddetin ve şiddet eylemlerinin İstanbul başta olmak üzere Türkiye’nin birçok yerinde kadınlar tarafından protesto edilmesiyle ve kadınların kendi hakları ve özgürlükleri için kararlı bir biçimde mücadele edeceklerini dile getirmeleriyle geçti.

Kadınlar, hükümetin önce kabul edip, sonra uygulamadığı, ardından çekildiğini açıkladığı İstanbul Sözleşmesi’nden vazgeçmediklerini, vazgeçmeyeceklerini, sözleşmenin her yerde takipçisi olacaklarını açıkladılar.

Bunun dışında kadına yönelik olarak işlenen suçlara ve kadın cinayetlerine dikkat çektiler.

Kadınlara yönelik olarak işlenen bu suçlar ve cinayetlerle asıl yapılmak istenen şeyin, kadınların toplumda ikinci sınıf, erkeğe bağlı bir yaşama mahkûm edilmek istenmesinin, ancak kadınların bu duruma isyan ederek, mücadele etmesinin bir sonucudur.

Ancak kadın örgütlenmesinin yeterli bir düzeye ulaşmaması ve kadınların özgürlük ve eşitlik mücadelesinin işçi sınıfının emek mücadelesiyle yeterince iç içe geçmemesidir.

Kadınların özgürlük ve eşitlik sorunu, aynı zamanda işçi sınıfının sömürüye ve baskıya karşı verdiği özgürlük ve emek sorunudur.

Kapitalizmin sömürü ve baskı düzeninde kadınlar çoğu zaman bir güzellik, cinsellik ve tüketim sembolü olarak görülmekte ve gösterilmektedir.

Bundan dolayı yüzyıl öncesinde olduğu gibi kadınların mücadelesi ancak emek mücadelesi içinde kendine güçlü bir biçimde yer bulabilir..

TSİP PROGRAMINDAN:

KADINA ŞİDDET'E HAYIR